Kropla

Kropla przejrzysta w sobie,

głęboka w liniach przebłysku,

okruch samej siebie,

ostatek prawości swojego istnienia,

wskazująca kres własnej wielkości.

W głębinach się zanurzam,

uciekając przed niezgłębioną potęgą,

aby zamknąć to poruszenie

unoszącą pewnością słowa.

Chciałbym chcieć zaufać,

że to nadal ty,

widzieć to samo jak wtedy,

tamto oplatające ukojenie

z każdej strony obecne,

we mnie, wszędzie.

Znikasz, lub sam zapominam widok

twych obrazów wszechmocy,

które usychają,

stając w odbiciu kropli.

2010

Copyright by Joachim Andrzejewski