Ikarowe drzewo

Poczułem się niczym szkielet,

kiedy niebo rozświetliło się

ponad chmurami, czekając na mnie.

Wzniosłem odkryte na wszystko dłonie,

kiedy wśród liści drzewa

poruszyło się światło.

Blask rozwieszony wśród gałęzi

milczał zamknięty, choć pragnął

wznieść się z mocą jasności

i dopalić do końca

aby opaść i nie żałować niczego.

Mogliśmy podobnie nie

opuszczać znanych ścian,

lecz wszyscy zapragnęliśmy spłonąć -

choć raz ujrzeć drzewo

z lotu słońca.

Copyright by Joachim Andrzejewski