Po zmroku

W dole zbyt wiele światła

tuż po zmroku;

oni nie znają nocy,

choć ubierają ciemne okulary,

rozrzucają papierowe chmury

na błękitnym suficie,

strzępkami słońca w żarówkach

utrzymując dzień przy życiu…

Oni nie doznają snu,

nie wracają do zakurzonych miejsc,

nierówności przysypują brokatem

jak łzy upstrzone blaskiem gwiazd.

Oni nie pamiętają dzieciństwa,

które zagubili na jednej z ulic,

co jeszcze czeka posłusznie,

aż zbyt wiele światła tuż po zmroku

z tego koszmaru je obudzi.

Copyright by Joachim Andrzejewski