Anioły

Już jestem –

mijam wasze drzwi

nieponumerowane,

(nie)śmiertelnie identyczne.

Czy aż tutaj

podążyliście za światłem,

czy wyglądacie słońca

zza krat płomieni?

Wyjdźcie naprzeciw

jak ojciec biegnący, by podnieść,

słysząc potknięcie o szare chmury.

Nie czyńcie nieba

czymś mniej niż się wydaje -

kimkolwiek jeszcze dla niego

jesteśmy.

21.04.2011 r.

Copyright by Joachim Andrzejewski