Atramentem po niebie

Przypieczętuję słowa

atramentem do nieba,

przykuję do nietykalnego błękitu

wśród myśli, co uciekły

ponad zasięg moich rąk.

Wznieście się ze mną,

zawiśnijmy jako wieczne chmury

na kartce sklepienia,

którego nie przesiąknie mrok.

Cokolwiek los przemilczał,

obracajmy z nicości w żywot.

Wspólnie tworzymy nasz świat -

reszta poradzi sobie bez nas.

Copyright by Joachim Andrzejewski